Bu yazımda, başıma yeni gelmiş bir güncelleme probleminden bahsetmek istiyorum. vCenter’ınızı 5.1’den 5.5’e güncellediğiniz zaman beraberinde SRM’in sürümünü de güncellemeniz gerekmektedir. Aslında oldukça basit ve tek düze olan SRM güncelleme işlemi maalesef vCenter’ın mimarisinde köklü değişikliklerin oluşmasından dolayı bazı sorunlar doğurmaktadır.
Daha önce ki bir yazımda vCenter için JVM Heap Size best practice’lerinden bahsetmiştim. Bu yazımda ise vCenter’ın ilk kurulum ve DB ile ilgili kısımlarına eğilmek istiyorum.
vCenter sadece işimizi kolaylaştırmakla kalmayan neredeyse tüm sanal alt yapımızı yönetebilmemiz için şart olan bir uygulamadır. Doğal olarak bu kadar kritik bir servisin süreklilik, güvenlik ve performansının mümkün olduğu kadar yüksek olmasını isteriz. Genelde vCenter, kurulumu esnasında kaynak ihtiyaçları konusunda bizi yönlendirse de bazı durumlarda daha iyi performans sağlamak ve memory yönetimini daha iyi yapabilmek için JVM heap size’ı değiştirmemiz gerekebilir.
Bu yazımda son zamanlarda adını sıkça duymakta olduğumuz Hyperconvergence sistemlerden ve bu sistemler arasında öne çıkan bir isim olan Simplivity’den bahsetmek istiyorum. Hayatımıza sanallaştırmanın ve bulut kavramının girmesinden sonra IT’de buna uyarak şekil değiştirmeye başladı. Sanallaştırma sayesinde daha hızlı ve çok sayıda sunucu kurabilmeye başladık doğal olarak bu daha çok veri depolama ve güvenlik ihtiyaçlarını doğurdu. Artık disklerimizi sunucularımız üzerinde değil SAN/NAS gibi çözümlerde tutmaya başlamıştık. IT olarak gittikçe esnek, hızlı ve daha güvenle çalışabiliyorduk ama mevcut sistemlerimiz büyüdükçe getirdiği hem fiziksel hem de mantıksak karmaşıklıkta çoğalmaktaydı.
Arada bir vCenter servisinin uzaktan ve sunucuya giriş yetkisi olmayan kişiler tarafından yeniden başlatılması gerekebilir(backup veya storage ekipleri buna güzel birer örnektir).Peki bu kişilere sunucuya giriş yetkisi vermeden bu işlemi nasıl yerine getirebiliriz?
Ben System Center Orchestrator’u ve Powershell kullanarak bir adet runbook geliştirdim. Eğer aşağıda ki ekran görüntüsüne bakarsanız oldukça basit olduğunu anlayabilirsiniz. Temelde yaptığı şey; belli bir eposta kutusunu düzenli olarak kontrol ediyorum ve gelen epostalar içerisinde doğru başlık ve içerikle bir eposta varsa; runbook eposta içerisindeki parametrelere göre çalışmaya başlıyor.